Decenijama je jedno od čuda moderne arhitekture.
Staklenu kuću (The Glass House) dizajnirao je arhitekta Filip Džonson kao porodičnu rezidenciju za sebe. Ideja dizajna bila je da se stvori prostor sa najosnovnijim, svedenim elementima. Danas se smatra jednim od najboljih primera minimalističke arhitekture.
Ovaj stambeni objekat, koji je Džonson projektovao u Nju Kananu u američkoj državi Konektikat, oličenje je moderne arhitekture zbog svoje jednostavnosti i savršenih proporcija.
Završena 1949. godine, bila je prva od 14 građevina koje je izgradio na svom imanju od 47 ari tokom narednih 50 godina. Inspirisana Farnsworth House projektom Miesa van der Rohea, staklena kuća ima otvoreni tlocrt sa zidovima od poda do plafona izrađenim od stakla, koje nose crni čelični stubovi.
Ceo enterijer je vidljiv spolja, osim cilindričnog prostora u kom se nalazi kupatilo, a koji se izdiže iznad linije plafona.
Godine 1997. kuća je proglašena nacionalnim istorijskim spomenikom u Sjedinjenim Državama i ostaje jedno od čuda moderne arhitekture.
Zanimljivo je da je sam Mies van der Rohe kritikovao ovaj dizajn pri jednoj poseti i navodno je napustio kuću ljut zbog, prema njegovom mišljenju, nedostatka detalja.
Ipak, staklena kuća poseduje brojne osobine koje joj daju izuzetnu estetsku vrednost. Prozirni stakleni paneli reflektuju okolni pejzaž i osobe unutar i izvan kuće, stvarajući dinamične, slojevite slike koje se menjaju u hodu.
U unutrašnjosti cilindar od cigle funkcioniše kao pregrada: s jedne strane se nalazi kupatilo, a s druge kamin.
Visina plafona od 3,2 metra i istaknutost cilindrične forme dodaju vertikalnu dimenziju prostoru.
Pod kuće izrađen je od crvene cigle poređane u šaru riblje kosti i uzdignut je dvadesetak centimetara iznad nivoa tla.
Osim kupatila, ne postoje druge unutrašnje pregrade osim niskih ormarića i polica za knjige, čime se stvara jedinstven, otvoren prostor na sve četiri strane, prozračan, sa obiljem prirodne svetlosti.
Na imanju se, između ostalog, nalaze i kuća za goste, umetnička galerija i paviljon za skulpture. Kameni put vodi od staklene kuće do kuće za goste – masivne građevine od cigle, koja kontrastira prozirnosti glavne kuće.
Podzemna umetnička galerija nema prozore kako ne bi odvlačila pažnju od glavnog objekta. Paviljon za skulpture, asimetrične forme i belih cigli sa staklenim krovom, sastoji se od međusobno povezanih prostorija koje okružuju otvoreni centralni prostor.
Staklena kuća, proglašena nacionalnim istorijskim spomenikom 1997. godine, i dalje privlači posetioce koji cene jedinstveni spoj arhitekture i pejzaža. Skladno dizajnirano imanje koje se stapa sa valovitim zelenilom krajolika stvara osećaj beskraja i ostavlja snažan utisak.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
